چه قدر آشناست این تپه
این درخت
این سایه سار
و پرتو نوری که بر تو میبارد از دریچه ها نا کجا
و فکر می کنی
بر سریر سرمدی
رها شده در عمیق آرامش آبی
****************************************************
و آنگاه
دعوت میشوی به تکان دستی
به اعماق روزی آلوده
و می نشینی بر هیاهوی سرسام جزیره ای تنها
تا نظاره کنی
تابوت رویاهایت را بر امواج
ساعت هایی که به تشییع تو می آیند
مهر 1387
No comments:
Post a Comment