فرقی نمی کند
صبح با آن همه بار و بنه اش
که بیاید و بگذرد از کوچه های شهر
که ظهر
لم بدهد در سایه سار صدها دلخوشکنک های پیش رو
که در پارک بی قیدی
قدم بزند عصر در صف طولانی تشویش
و شب
تنهایی
ساعت هایی که تا گلو درهراس مرداب چشم های من فرو رفته اند
اینجا خواب
بهتر ار هزار بیداریست
No comments:
Post a Comment