وقتی که واژه ها
در گیر ذهن و زبانند
جاری میشوند از فکر
به روی سرخ
تصویر چشم تو
ویرانی سکوت من است
و قل قل کلماتی بی شمار
که در قلبم زندانی ست
از آغاز سبز چشمانت بگو
از آن عقیق سبز هندی
و پشته پشته کشته ی آن گیاه جاندار
و امواج وهم انگیز نگاه
برایم از آن شبی بگو که مست مست
در کوچه ات آواز می خواندم:
چشای سبز تو رو اگه میشد می نوشت
دیگه دنیا گیر اکسیژن خالص نبود
دیگه دنیا جنگل و دار و درختی کم نداشت
1 May
No comments:
Post a Comment